** چکيده اي از زندگي استاد محمد رضا لطفی
محمدرضا لطفي در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنيا آمد. در هنرستان موسيقي به مدت پنج سال به آموختن پرداخت و موسيقي را نزد استاداني چون علي اکبر شهنازي، حبيب الله صالحي فرا گرفت. پس از پايان هنرستان به دانشکده موسيقي راه يافت و به تکميل آموخته هايش پرداخت. در اين زمان از ديگر استادان نيز بهره جست که مي توان به اين نام ها اشاره کرد: نور علي برومند، عبد اله دوامي، سعيد هرمزي و ساير استادان دانشکده موسيقي. در جشنواره موسيقي جشن هنر ۱۳۵۴در شيراز به همراه محمدرضا شجريان و ناصر فرهنگ فر به اجراي راست پنجگاه پرداخت که بسيار مورد توجه قرار گرفت.
در اجراي رديف آوازي توسط عبدالله دوامي با ساز تار وي را همراهي کرد. در سال ۱۳۵۳ به عضويت گروه علمي دانشکده موسيقي درآمد و در همين سال همکاري خود را با راديو آغاز کرد. به مدت يک سال و نيم به عنوان مدير گروه موسيقي دانشکده موسيقي هنرهاي زيباي تهران به کار مشغول شد و پس از آن از اين سمت استعفا کرد. در سال ۱۳۵۴ گروه شيدا را راه اندازي کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستي حسين عليزاده به بازخواني و اجراي دوباره آثار گذشتگان پرداخت.
کانون موسيقي چاووش را با همکاري هنرمنداني چون، حسين عليزاده، پرويز مشکاتيان، علي اکبر شکارچي و … راه اندازي کرد و در طي يک فعاليت چشمگير آثاري از اين گروه به جاي ماند که به گفته بسياري از اساتيد از بهترين کارهاي موسيقي ايران به شمار مي روند.
محمد رضا لطفي در سال ۱۳۴۳ جايزه نخست موسيقي دانان جوان را نيز کسب کرد. پس از انحلال چاووش بعد از سفرهاي زيادي که براي کنسرت به ايتاليا، فرانسه و آلمان کرد، در سال ۱۳۶۵ به آمريکا رفت. علاوه بر کنسرتهاي متعدد در سراسر آمريکا، مرکز فرهنگي هنري شيدا را در واشنگتن تاسيس کرده است. وي چهار سال پيش، از سالها دوري از وطن به ايران بازگشته است و در مکتب خانه ميرزا عبدالله به تدريس علاقه مندان موسيقي مشغول است.
آثار موسيقايي محمد رضا لطفي
محمد رضا لطفي آثار بيشماري را به علاقه مندان و مخاطبين عرضه کرده است. برخي از آثار وي شامل:
چاووش ۱-۱۰ ، راست پنجگاه ، به ياد عارف (بيات ترک) ، چهره به چهره (نوا) ، سپيده (ماهور)،چشمه نوش (راست پنجگاه) ، جان جان (سهگاه) ، معماي هستي(شور) ، عشق داند (ابوعطا) ،رمز عشق (ماهور) ، گريه بيد (سهگاه-اصفهان) ، قافله سالار (نوا-راست پنجگاه)
پرواز عشق (سهگاه-اصفهان) ، خموشانه (ابوعطا-بيات ترک-اين قسمت با کمانچه اجرا شدهاست) ،چهارگاه ، به ياد درويش خان (تکنوازي سهتار، تنبک از ناصر فرهنگفر، اجراي تصنيف از نصرالله ناصحپور) ، يادواره استاد نورعلي برومند (گروه همنوازان شيدا، دستگاه شور)
هميشه در ميان (بداهه نوازي تار و سهتار در شور و دشتي) ، بال در بال (شعر و موسيقي با ه.ا.سايه) ، تنها يک خاطره (بداهه نوازي تار و سنتور همراه با فرامرز پايور) ، وطنم ايران (اجراي گروه همنوازان شيدا، ۱۳۸۷) ، اي عاشقان (اجراي گروه همنوازان شيدا در بيات اصفهان, ۱۳۸۸) و…هستند.
اينها نام برخي از آثار اين هنرمند گرانقدر موسيقي و فرهنگ اصيل اين سرزمين است، علاقه مندان و خصوصا نوازندگان سازهاي ايراني ميدانند که استاد لطفي بيشمار اثر ديگر دارد که يا به صورت خصوصي و در محافل هنري ضبط شده و يا در کنسرت هاي خارج از کشور نواخته شده و هنوز در ايران به طور رسمي منتشر نشده اند.
**مردي در مسير بازجست:
استاد محمد رضا لطفي مردي است که خود را با موسيقي و هنر اين سرزمين آميخته است. با موسيقي ايراني زيست کرده و با بزرگان بسياري از اهل اين هنر زندگي و نشست و برخاست و شاگردي کرده است.
استاد نورعلي برومند، استاد علي اکبر شهنازي، استاد عبدالله دوامي و… بسياري ديگر از بزرگان موسيقي اساتيد مستقيم و غيرمستقيم او در موسيقي بودند.
شاگردي حاج نور علي برومند خود اعتبار بزرگي براي موسيقي دان ايراني است.
نورعلي برومند احياکننده موسيقي ايراني در ۵۰ سال گذشته بود که از نظر سواد رديفي و توانايي در تدريس و نواختن سازهاي مختلف نابغه روزگار خود بود.
او دوباره سازهاي ايراني را جاني بخشيد و هنر اصيل و سنتي را در موسيقي ايراني يافت و طريق درست را نشان داد. مسيري که در مدت ۵۰ سال تسلط موسيقي گلها، سبک و سياق وزيري ، خالقي و صبا غبار آلود شده بود.
او دوباره جملات موسيقي را به اصل خودشان نزديک تر کرد و فواصل صحيح را باز شناساند و جايگاه و اهميت رديف را در موسيقي ايراني دوباره گوشزد کرد.
گروه هايي را تشکيل داد تا موسيقي اصيل ايراني را اجرا کنند به خوانندگان و نوازندگان سازهاي مختلف آموزش داد و رديف را براي اهل موسيقي تجزيه و تحليل کرد.
او جوانان بسياري را به موسيقي ايراني علاقه مند و آشنا کرد و …
موارد فعاليت ها و خدمات بزرگ و شايان توجه استاد نور علي برومند بسيارند بخشي از آنها را ذکر کردم براي يک مقايسه ساده…
خوانندگان را به مکتب خانه ميرزا عبدالله و موسسه آواي شيدا و فعاليت هاي اين استاد محمد رضا لطفي ارجاع مي دهم. ببينند و مقايسه کنند، آيا او برومندي ديگر نيست؟